Απόφαση

 

Σκέψεις της στιγμής, όπως και η απόφαση… να σηκώσω ή όχι τη μηχανή.

Δύσκολη η απόφαση αλλά υπάρχουν στιγμές που ένας φωτογράφος κουβεντιάζει με την ηθική του.
Λανθάνουσα εικόνα…
Στην ψηφιακή εποχή;
Ναι και όμως, εδώ τα πράγματα έχουν να κάνουν με έναν πόλεμο που συντελείται μέσα μου. Διαγραφή της εικόνας ή πέρασμα στο φάκελο με τις προς εκτύπωση φωτογραφίες;
Η ζωή πάγωσε, Αμβούργο 14/8/12 και ώρα 13:57:14, το πουλί θα συνεχίσει να πετά για πάντα, τα υπόλοιπα θα περιμένουν αέναα, καθώς τα δύο παιδιά θα συνεχίζουν  ο ένας να σκέφτεται αιώνια και ο άλλος να περιμένει ένα θαύμα. Για μήνες κοιτάζω ξανά και ξανά την εικόνα αυτή και ανατριχιάζω κάθε φορά όπως εκείνη τη στιγμή, ανασύρω συναισθήματα…
Τα πουλιά περιμένουν τροφή, τα βλέμματά τους αδυσώπητα, αδιάλλακτα, χωρίς οίκτο χωρίς κατανόηση,  σαν αυτό του αφέντη που περιμένει να πάρει χωρίς να τον νοιάζει τίποτα.
Τα βλέμματα των παιδιών ανάθεμα και αν ποτέ μου τα κατάλαβα.
Προσπαθώ να καταλάβω τι μπορεί να σκέφτονται, κάθε φορά νομίζω ότι βρίσκω την  απάντηση, αλλά μάταια.
Δε θα μάθω ποτέ.
Όπως και να χει η ζωή συνεχίστηκε για όλους μας…

Εις το επανιδείν λοιπόν!