Μέρος 3ο

Λίγες γειτονιές πιο ‘κει…

Λίγες γειτονίες πιο 'κει...

Η ζωή μπήκε στην άκρη, προσωρινά και για πάντα. 
Τώρα πρέπει κάποιος να εφεύρει νέες λέξεις, να συνεννοηθούμε και να καταλάβουμε τι γίναμε.

--

Λίγες γειτονίες πιο 'κει...

Ένα πρωί, είδαν πουλιά να μεταφέρουν ένα κλουβί.

Αυτό το κλουβί δεν είχε τίποτα μέσα.

Τίποτα.

Ήταν κενό και άδειο.

Κάποια μέρα ένα πουλί είπε, πως υπάρχει μια φυλακή,

που τη μεταφέρουν πουλιά τριάντα.

Λέγεται πως βρήκαν την ελευθερία τους.

Από τότε κάνεις δεν άκουσε για το κλουβί αυτό.

Κανείς.

Ίσως ακόμα το φυλάνε πουλιά τριάντα.

--

Λίγες γειτονίες πιο 'κει...

Αυτά τα χρόνια τα κιτρίνισε ο Ήλιος.

Ανάμεσα στα πιο πολλά και τα λιγότερα ακόμα.

Κι όσα πουλιά κατάφεραν τις ξόβεργες,

δε θα γυρίσουν ποτέ σε αυτή τη γη με το πεζο το γ.

--

Λίγες γειτονίες πιο 'κει...

Ημέρα επανάληψης και αέναης αργίας, ίσως Κυριακή δεν ξέρω, τι σημασία έχει πια; Άκουσα κραυγές πουλιών να παύουν τη σιωπή του προαύλιου μυαλού μου κουβαλώντας ένα κλουβί κενό και άδειο προς κατεύθυνση ξένη από αυτές που διδάχτηκα. Πρόλαβα να μετρήσω πουλιά τριάντα. Σαν κόμπος ξάπλωσα, στη γωνία την σκιερή, στην παγωμένη άκρη αυτού του χώρου του άδηλου που μου νοικιάζω και μέτρησα στον τοίχο τις γραμμές του παραθύρου, δέκα όπως πάντα, μέχρι που ήλιος κρύφτηκε πίσω απ’ το ΚΤΗΡΙΟ 3.  

--

Λίγες γειτονίες πιο 'κει...

Μεγάλες επιτακτικές φωνές ψελλίζουν...  Ευκαιρίες και Προσφορές… 

Τις Κυριακές, που σε αλλοτινούς καιρούς μεθούσε το εφήμερο, σήμερα τσακίζονται οι ψυχές αραδιασμένες πάνω σε πάγκους. Βιος, που κάποτε, αξίωνε κάποια ανειδίκευτα μεροκάματα, σήμερα, αυτήν την Κυριακή, η ανάγκη κάνει τις ευκαιρίες πιο μεγάλες…

Ο κόσμος επιστρέφει ψάχνοντας να βρει τα υπάρχοντά του, αναζητώντας έλεος ανάμεσα στα υπάρχοντα κάποιου άλλου, ανάμεσα σε έπιπλα, κουζινικά, φλιτζάνια, πίνακες και λοιπά έργα τέχνης ξεκοιλιασμένων σπιτιών, που συμπυκνώνουν το χρόνο, ξεκόβοντας κάθε προέκταση. 

Κάποιος πουλάει ένα τηλέφωνο, δεν έχει με ποιον να μιλήσει.

Ενώ κάποιος άλλος πουλάει την αλληλογραφία του. 

Εδώ, στις τράπεζες του ποδαριού ανταλλάσσονται τα πάντα και παρατείνεται η πείνα για αύριο.

--

Λίγες γειτονίες πιο 'κει...

Ο Ήλιος εξοστρακίζεται πάνω σε τζάμια κάθετων κοινωνιών έτσι που ο χρόνος χάνεται, στον ατερμάτιστο τσιμεντένιο ορίζοντα. Η εναλλασσόμενη ζωή τρέχει μέσα σε μονόκλωνο καλώδιο προσπαθώντας να εκπέμψει μέσα απ' τις σχισμές της μοναξιάς. Κάθε προσπάθεια συντροφικής εκπομπής βιάζεται από τα παράσιτα του συστήματος, καθώς οι κεραίες φυτρώνουν παντού, όλες τις εποχές και οι καρποί τους δεν καταπίνονται. Ο Ήλιος έγινε καλωδιακή πολυτέλεια. Τα λουλούδια δεν φωτοσυνθέτουν μπροστά στις τηλεοράσεις. 

Το οξυγόνο τελειώνει, μα ποιος θα πλησιάσει στο παράθυρο αφού η πληροφορία σκοτώνει ακαριαία τους αντιρρησίες της.

Αυτήν την Κυριακή, δεν ξημέρωσε σ' αυτή τη γειτονιά, κάποιος πέθανε και δε σήκωσε το παντζούρι του λίγες γειτονιές πιο 'κει.

--

Λίγες γειτονίες πιο 'κει...

Τα τρένα επιστρέφουν πάντα άδεια στις προβλήτες, για να φορτώσουν ό,τι απέμεινε. Οι άνθρωποι μένουν καρφωμένοι και άδειοι μπροστά στο γεγονός, σκόρπιοι αποχαιρετιστές.

--

Λίγες γειτονίες πιο 'κει...

Μια μάνα με ένα παιδί στην αγκαλιά άπλωσε το χέρι της ζητώντας μια μικρή βοήθεια ή αλλιώς έλεος όπως το λέμε εμείς 

οι πιο ανθρώπινοι. 

--

Λίγες γειτονίες πιο 'κει...

Ανθρώπινες βάρδιες σε βιτρίνες ακριβών μαγαζιών, δειγματίζουν ρούχα πιο ακριβά από τις ζωές τους. 

--

Λίγες γειτονίες πιο 'κει...

Αδεια πρόσωπα καθρεπτίζονται σε χέρια που τα γιάτρεψε η ανεργία. Ενώ η παιδική χαρά σκούριασε, περιμένοντας στις εποχές, το αθώο και μια σκασμένη μπάλα περιφέρεται μέχρι τ' άτυχο δοκάρι. 

--

Λίγες γειτονίες πιο 'κει...

Οι πόρτες της εκκλησίας κλείσανε προκειμένου οι ιερείς να δουλέψουν το μεροκάματό τους και οι πιστοί να μπορέσουν να προσευχηθούν με ηρεμία και γαλήνη, στο Θεό τον ρακένδυτο επαίτη που κλείδωσαν απ΄έξω. 

--

Λίγες γειτονίες πιο 'κει...

Αυτή η βροχερή Κυριακή νότισε ακόμα και τα παιδικά όνειρα, ενώ η βρωμιά ξεβράζεται σε κήπους και μποστάνια ματώνοντας τις φράουλες.

--

Λίγες γειτονίες πιο 'κει...

Ζει κάποιος που αναζητά συγχώρεση για ό,τι έκανε σε κάποιον που δε γνώρισε ποτέ, όπου και αν τον έψαξε. Ενώ κάποιος άλλος, κάποιες γειτονιές πιο κει γράφει γράμμα ευχαριστήριο σε κάποιον παραλήπτη άγνωστο. 

--

Κι όμως λίγες γειτονιές πιο ΄κει...

Λέγεται ο κόσμος πως άλλαξε και πως πουλιά τριάντα ξημέρωσαν την Δευτέρα.